Sergio Pamies (E) tiltle: Time To Say music: Jazz release date: june 28, 2024 label: Newtrad info artist: Sergio Pamies promotion: Kari-On Productions (Kari Gaffney) © Rootsville 2024

Time to Say is een toepasselijke titel voor Sergio’s opname. Het titelnummer is een eerbetoon aan wijlen Chick Corea. Sergio legt het brede spectrum aan stijlen vast dat in de muziek van Chick leefde: Latijnse grooves vermengd met geavanceerde harmonie, elliptische melodische frasen die rond de groove reizen, en gesyncopeerde ritmes die het vaste ritmische bed tijdelijk verbrijzelen. Sergio’s compositie begint met een zwevende melodische frase die het metrum en het tempo impliceert, dat uiteindelijk wordt onderbroken door gesyncopeerde ritmische figuren. Nadat de luisteraar is geplaagd, lost de muziek op in een gedefinieerde groove, waarbij de cascara en clave nu op hun plaats zijn. Maar de verwachte montuno-baslijn wordt vervangen door een verfijnd en gesyncopeerd ostinato, verdikt door Sergio’s piano; het maakt de luisteraar duidelijk dat dit ook moderne jazz is. Sergio en de gevierde veteraan Dave Liebman baseren hun geïmproviseerde solo's op de karakteristieken van de compositorische elementen. Sergio’s compositie eindigt met enkele prachtige verrassingen.

“Puerta de Oro” is een bijnaam voor de stad Barranquilla, Colombia. Dit stuk is doorgecomponeerd; het begint met een zeer interessante harmonie die wordt weergegeven binnen een gevestigd compingpatroon. De hoorns komen in strakke formatie binnen (C, Db, F) en verplaatsen de structuur parallel. Sergio schaduwt de stemvoering om een ​​aura van geluid te creëren dat de blazerssectie dikker maakt. Luister naar de verandering in maatsoort en groove die de muziek in een ritmische overdrive brengt. De unisono hoornsoli profiteert optimaal van deze ritmische impuls en gaat avontuurlijk van start. De reis gaat verder met een plotselinge afleiding naar rust. Michael Thomas staat hier in de schijnwerpers met een aantal mooie melodieuze accenten, op een zachte toon op zijn saxofoon. Naarmate de energie toeneemt, onthult de groep geleidelijk de Afro-Latijnse 6/8 groove. Sergio neemt het over en de band flirt met een impliciete dubbele swing om een ​​heerlijke spanning te creëren. Ricky Rodriguez speelt een strategische rol in het openhouden van de muziek. Zijn ruimtegebruik, ondersteund door diepe en stevige basnoten, zorgt voor een prachtig klanktapijt waarin de Latin- en Swing-grooves kunnen worden geïmpliceerd zonder dat de band zich aan een van beide hoeft te binden. Uiteindelijk kiest de band voor de Latin-groove, waardoor een stevig ritmisch kader ontstaat waarin drummer Jimmy MacBride zich als solist kan uitstrekken. Sergio’s arrangement levert een motiverend idee op als een vamp die verstandig veel ruimte gebruikt; hierdoor kan Jimmy een aantal zeer interessante en complexe ritmische ideeën tentoonspreiden die overzichtelijk blijven. Het einde is zeer effectief.

“Sleep Delirium” Sergio’s harmonische sonoriteit en textuur vangen perfect het gevoel van delirium op. De Latin groove dient als een bed dat deze betoverende kwaliteit tegenwerkt, waardoor een enigszins lastige relatie ontstaat. Samuel Torres en Jimmy MacBride doen meesterlijk werk door de groove op een subtiele manier te spelen, waarbij de zwevende textuur prominent aanwezig blijft. Wanneer de improvisaties beginnen, beschermt Ricky Rodriguez opnieuw de stemming door een zeer losse, bijna melodieuze baslijn te spelen. Alex Norris speelt de eerste solo en doet geweldig werk door in karakter te blijven bij de sfeer. Michael Thomas volgt, en ook zijn improvisatie is trouw aan de sfeer van de compositie. Bravo.

“Dudú” Sergio gebruikte in deze compositie de akkoordprogressie van het standaarddeuntje “It’s You Or No One” en creëerde een nieuwe melodie met een prachtige orkestratie voor de blazerssectie. Hij creëerde het arrangement als eerbetoon aan de geschiedenis van New York City door de jazzstijl samen te brengen met Afro-Cubaanse ritmes. Het ritmische bed is stevig geplaatst in een 3-2 Rhumba-clave met het standaard montuno-baspatroon. Dit nummer zal je zeker uit je stoel en op de dansvloer krijgen. Genieten.

‘Último Rezo’ De Spaanse titel betekent ‘Het laatste gebed’. Het is opgedragen aan de nagedachtenis van Sergio’s grootmoeder. Ze bad 's nachts voor alle mensen in haar uitgebreide familie. Je hoort in Sergio’s muziek de liefde en genegenheid die hij heeft voor zijn overleden geliefde. Alex en Michael voeren de melodieën van Sergio uit met hetzelfde, oprechte sentiment (absoluut lieflijk, heren). Sergio’s improvisatie draagt ​​dezelfde boodschap van liefde uit als Marshalls verklaring van de melodie aan het einde.

‘Corazonada’, dit is een eerbetoon aan Sergio’s vriend Jeff Eckels. Jeff was een first-call bassist in de regio Dallas-Fort Worth. Hij was een virtuoos die zeer gerespecteerd en geliefd was bij de DFW-muzikanten. Jeff hield ervan om nieuwe liedjes te leren en bracht altijd veel enthousiasme naar het optreden. Sergio componeerde deze basfunctie terwijl hij zich probeerde voor te stellen wat Jeff zou willen spelen. Hoewel we het nooit zullen weten, weten Sergio en ik wel dat Jeff de tijd zou hebben besteed om deze muziek te leren en deze met 100% liefde en enthousiasme te spelen. Als je dit nummer hoort, weet je waarom Jeff werd beschouwd als een virtuoos op de contrabas. Ricky Rodriguez kruipt in de rol en toont zijn eigen indrukwekkende virtuoze talenten. Diepe luisteraars zullen de harmonische progressie horen van Joe Hendersons compositie ‘Inner Urge’. Ricky haalt het beroemde openingsmotief aan om dat voor ons te bevestigen.

“Miold Man” is een compositie van wijlen Kenny Wheeler. Vervang het originele snelle swinggevoel door een Latin groove en dit nummer past precies bij het artistieke concept van dit album. Sergio gebruikt de sterke melodie van Wheeler en gebruikt deze met veel voordeel om een ​​aantal interessante harmonische veranderingen te creëren op basis van de originele akkoordprogressie. Dezelfde veranderingen hoor je onder de solo-improvisatie van Marshall Gilkes, die op de trombone navigeert alsof het een saxofoon is. Sergio heeft vervolgens een prachtig ensemble-intermezzo gecreëerd met een heel hip contrapunt tussen de hoorns en de ritmesectie. Alex Norris komt dan met een prachtige improvisatie die net zo melodieus is als Wheelers thema. Voordat ik het vergeet: Sergio’s arrangement is gemaakt uit dankbaarheid aan Stefan Karlsson, Sergio’s pianoleraar bij UNT. Stefan is een geweldige pianist die zijn thuis vindt in de DFW-regio – ook een virtuoos.

Nana betekent slaapliedje. Toen Sergio een peuter was, speelde zijn vader de compositie ‘A Child Is Born’ van Roland Hanna, gearrangeerd door Thad Jones. Nu is Sergio vader van zijn eigen zoon en wordt de muziek doorgegeven aan een nieuwe generatie met zijn deuntje ‘Nana para Sergito’. Sergio’s vader is ook een groot bewonderaar van Paquito D’Rivera, die op deze opname te zien is. Bedankt, Paquito, voor je hulp om van deze opname een heel speciaal cadeau voor Sergio’s familie te maken.

tracks:

1. Time to Say 6:45 (Sergio Pamies) featuring Dave Liebman
2. Puerta de Oro 9:06 (Sergio Pamies)
3. Sleep Delirium 5:31(Sergio Pamies)
4. Dudú 5:14 (Sergio Pamies)
5. Último Rezo (para Carmen) 6:12 (Sergio Pamies)
6. Corazonada 4:13 (Sergio Pamies)
7. Miold Man 4:41 (Kenny Wheeler)
8. Nana para Sergito 5:40 (Sergio Pamies) featuring Paquito D’Rivera